Vandaag stond een boottocht langs de stranden en een wandeltocht door het Abel Tasman park op het programma. Op 1 van deze stranden kwam Abel Tasman aan land, toen hij per ongeluk in 1642 Nieuw
Zeeland ontdekte. Toen echter een deel van zijn bemanning door de Maori's was opgegeten, koos hij snel weer het hazenpad. Hij noemde het Nieuw Zeeland omdat zijn baas uit Zeeland kwam. Het strand
waar hij aan land kwam noemde hij Golden Bay. Hij had gelijk: zelfs nu de regen er met bakken uitvalt, lijkt het of de zon op de stranden schijnt. Zo mooi goudkleurig is het zand.
Nadat we aan boord waren gegaan, voeren we langs alle stranden. Op sommige stranden gingen mensen al van boord om bijvoorbeeld verder te kajakken of een andere track te lopen.
Ook liggen er voor de kust wat eilandjes. Ook daar voeren we natuurlijk langs en we zagen daar zeehonden en pinguïns op de rotsen zitten. Bijzonder om te zien. We voeren door tot aan Awaroa Bay.
Toen keerde de boot terug en gingen wij bij Medland beach van boord om terug te wandelen naar Anchorage beach. Helemaal langs de kust op door het bos. Onderweg hebben we ontzettend mooie dingen
gezien. Lagunes met helder blauwgroen water. Het zwembad van Cleopatra, de rivier over gestoken via een swingbridge en volop genoten van de mooie natuur en het gefluit van de vogels. Heerlijk onze
meegebrachte boterhammen opgegeten zittend op een rots in de stille natuur. Wat kan het leven mooi zijn. Veel foto''s gemaakt maar die zullen nooit kunnen vertellen hoe mooi het hier echt was. Een
mooie tracking van zo'n 14 kilometer bij elkaar. En geloof me, er zaten een paar stevige kuitenbijters in.
Uiteindelijk kwamen we 2 uur eerder dan nodig was om de boot te kunnen halen op de eindbestemming aan.
De boot van de een andere groep kwam er net aan en gevraagd of we daarmee mee mochten varen. Achteraf is dat een geluk geweest want we waren net weer van de boot af of het begon te stortregenen en
dat doet het nu nog steeds.
Maar wat nou het meest bijzondere aan deze dag was?
Voordat we vanochtend aan boord gingen werd ik op mijn arm getikt. Ik draai me om en kijk recht in de gezichten van Rob en Yvonne Arendsen, oud-Ettenaren tegenwoordig woonachtig in Silvolde. We
waren helemaal verbaasd. Zij ook natuurlijk. Zij zijn op rondreis in Australië en Nieuw Zeeland. Heel bijzonder om elkaar tegen te komen aan de andere kant van de wereld.
