30 nov. 2018
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Zo dat was vroeg vandaag. Wekker ging al om 6 uur.... We moesten namelijk nog 120 kilometer rijden voor onze excursie van vandaag. Daar doe je hier toch wel 2 uur over. Om 7 uur weggereden en koers
gezet richting de Milford Sounds. Het was net als de vorige dagen erg mooi onderweg. De bewolking hing nog laag tussen de bergen en met het zonnetje daarboven zag het er heel mooi uit. We kwamen
langs Mirror Lake en zoals de naam al doet vermoeden was er spiegeling in het water van de bergen waarop nog sneeuw lag. Grappig om te zien. Een eindje verderop kwamen we een auto tegen waarvan de
bestuurder een bordje met daarop slow uit het raam stak. Even later snapten wij waarom. Wij zijn er voor stil gaan staan. Er kwamen namelijk 2 kuddes schapen aan, gewoon over de weg. Er voor en er
achter een auto en de kudde werd bij elkaar gehouden en voortgedreven door een aantal honden. Prachtig om te zien.
Onderweg zagen we nog mooie plekjes maar we besloten die op de terugweg te bekijken ivm de tijd. Aangekomen aan het einde van deze weg kwamen we aan in de haven van de Milford Sounds. We gingen de
boot op en voeren door het gebied met allemaal fjorden, tot aan de Tasmanzee. Onderweg werd er uitleg gegeven over wat we zagen. Zo bleek dat we enorm geluk hadden met het weer. Het regent namelijk
9 meter per jaar in de Milford Sounds! Ze rekenen niet eens zoals bij ons in millimeters. De vegetatie boven op de rotsen tegen de bergen aan was dan ook erg groen, veel loofbomen die alleen hier
voor komen. Veel van deze bomen zijn beschermd. Ook waren er vele stroompjes die van de bergen kwamen. Er lag nog de nodige sneeuw wat aan het smelten was en dat water kwam via die stroompjes naar
beneden . Er waren maar 2 echte watervallen en onder 1 van deze voeren wij door. Op de terugweg kwamen we langs een rots waar robben lekker lui lagen te wezen. Het ging om geelsnuitrobben die hier
veel voorkomen. Overigens liggen alleen de mannetjes op de rotsen. De vrouwtjes zwemmen in het water op zoek naar voedsel. Nooit van emancipatie gehoord denk ik.
We legden aan bij een onderwater observatorium. Hier had men een soort glazen buis in het water aangebracht waardoor je door middel van trappen naar beneden zo'n 10 meter onder de waterspiegel kon
kijken. Een soort groot aquarium. We zagen vele vissen, zeesterren en zee egels. Ook het beroemde beschermde zwarte koraal, wat in werkelijkheid wit is, konden we bekijken. Een gids gaf uitleg. Na
een half uurtje werden we door een andere boot weer opgepikt en terug gebracht naar de haven. Op de weg terug zijn we meerdere malen gestopt om mooie plekken te fotograferen en te bekijken. Zo
stonden we onder andere met onze voeten in de sneeuw. Terug in het dorp waar we slapen besloten we om nog een eindje te gaan lopen langs het strand en door het dorpje. Het werd echter na een half
uurtje heel donker dus besloten we terug te gaan naar ons huisje. Net op tijd waren we binnen voor een fikse onweersbui losbarstte.
