Vandaag al weer reisdag. Vertrokken in de regen maar na 80 kilometer brak de zon door. Vandaag eigenlijk geen bijzondere dingen of wandelingen onderweg. Wel kwamen we door Queenstown, grote stad
in skigebied. Thuis in Nederland hadden we al gezien dat je daar iets heel bijzonders kan doen: met een soort speedboot, een jet, door de rivier vlak langs de rotsen op volle snelheid. Dat leek
ons wel wat. Vertrekpunt opgezochtend we konden nog mee met de boot van 10.45 uur. Voor de kenners onder ons: de boot had 2 V8 motoren, dus heel wat pk's. We kregen een regenjas en een zwemvest
aan en wij stonden mooi voor aan in de rij, dus konden voor in zitten. Nou dat hebben we geweten. De boot drift als het ware door het water en de bestuurder geeft af en toe aan dat hij even 360
graden rond draait.... Na de eerste keer waren we al kletsnat. Goed vasthouden want dat rondje ging zo hard dat Dayenne haast van haar bankje gleed. Op volle snelheid ging de boot 85 km per uur.
De rivier waar we op voeren was de op 2 na snelst stromende rivier ter wereld. Onderweg zijn ook filmpjes gemaakt. Doordat we voor aan zitten zijn we volop in beeld. We hebben een code om het
filmpje te downloaden, dat gaan we doen als we weer thuis zijn. Dit hadden we voor geen goud willen missen. Wat een spectaculaire ervaring! Echt kicken. De wind door je haren en stuiteren over de
rivier. Geweldig. Daarna naar de stad zelf gereden en de haven bekeken en door wat winkeltjes gestruind. Vooral veel op het gebied van hiken. In de winter voor het skiën. Een skilift was er ook.
We spraken een Japans meisje die zei dat skiën in Nieuw Zeeland erg duur is. Zij ging er voor terug naar Japan. Ook omdat de condities veel beter waren. Mochten we uitgekeken zijn in Oostenrijk
waren we van harte welkom om te skiën in Japan:). Tijdens onze wijntour spraken we een Duits meisje, die zei tegen ons dat als we in Queenstown mochten komen daar toch zeker de beste burger van
Nieuw Zeeland moesten eten. Toen we in het stadje kwamen zagen we een hele lange rij voor een eettentje staan. Ons ging een lichtje branden en ja hoor, het was de Burgertent. We hadden nog geen
trek dus verder gelopen. Toen we later terug liepen naar de auto was de rij niet zo lang en omdat we nog niet gegeten hadden, besloten we de gok te wagen. We zijn het eens met de Kiwi's : the
Fergburger is the best in the country! Zelfs midden in de nacht schijnt hier nog een lange rij te staan dus dat zegt genoeg. Verder gereden naar onze overnachtingsplek in Te Anau. Morgen heel
vroeg op want voor de excursie van morgen moeten we nog 120 rijden. In 4 dagen zijn we 995 km zuidelijker gereden. Het landschap verandert continue dus eigenlijk vliegen de kilometers
weg.
Vandaag wederom een reisdag maar wat was het mooi onderweg! De eerste kilometers gingen nog parallel langs de kust. Hier nog een paar stops gemaakt op mooie plekjes. Zo zagen we nog zeerobben op
het strand liggen en een eindje verderop zwommen er een paar in zee.
Meerdere korte wandelroutes gevolgd, we hadden geen tijd voor lange maar al met al hebben we toch zeker zo'n 10 kilometer gelopen vandaag. De weg boog op een gegeven moment van zee af en het ging
weer dwars door de bergen.
We staken vele rivieren over, ongetwijfeld ook een aantal maal dezelfde. Wat trouwens bij 98% van de bruggen het geval is dat ze "one lane" zijn. Dus kun je je wel ongeveer voorstellen hoe smal
sommige zijn. Vandaag dan ook weinig vrachtverkeer gezien want die kunnen er niet overheen. Na het dorpje Haast veranderde de natuur. We kwamen in een gebied waar het in de winter vriest maar waar
het in de zomer boven de 35 graden kan worden. We gingen de pas over en het ene na het andere meer volgde. Onderweg stonden watervallen aangegeven en wij natuurlijk kijken. Via wandelroutes kwamen
we bij de waterval en wat een geweld als ze naar beneden vallen. Ook kwamen we nog Blue pools tegen. Deze waren op een punt waar 2 rivieren bij elkaar kwamen, en echt aquablauw. Ook waren er in dat
park weer een paar swingbridges waar een paar van die halve garen vanaf sprongen in het ijskoude water. Na 275 kilometer kwamen we de eerste supermarkt pas weer tegen! Verder richting onze
overnachtingsplek kregen we nog een kippenvel moment: rondom een weiland hingen allemaal bh's. Wij natuurlijk stoppen om te kijken waar dit voor was. Het was een ode aan vrouwen met borstkanker.
Zeer indrukwekkend om zo'n 1000 beha's daar te zien hangen. Op de meesten was een boodschap geschreven, sommige hadden daar meer ruimte voor dan andere :)
Vannacht slapen we in Cardrona in het oudste hotel van Nieuw Zeeland . Zelfs prins Harry van Engeland heeft hier geslapen. Zometeen nog even lekker in de houtgestookte hottub op het terras
:)
Vandaag wederom een reisdag. Niet zo ver dit keer, slechts zo'n 150 kilometer. Aan het eind van de middag zouden we een wandeling hebben naar de voet van de Fox gletsjer maar we kregen vorige week
bericht dat deze niet door ging. Door hevige regenval is het pad weggeslagen en vandaag hoorden we dat het waarschijnlijk niet meer hersteld wordt. We hoefden dus niet op tijd in het hotel te zijn
en konden kalm aan doen. Eerst een stop gemaakt in een een oud goudmijn stadje. Hier was een wandeling uitgezet langs de oude mijnen en ondertussen stond op borden te lezen hoe het een en ander te
werk ging. De waterbuizen van de goudmijn uit 1860 lagen hier en daar nog in het bos te verroesten. Was wel interessant om te zien hoe het allemaal in werking was. Verder gereden en een stop
gemaakt voor de picknick op het mooiste plekje wat we gezien hebben tot nu toe. Mooi aquablauw water in een kabbelende rivier. Je werd er heel relaxed van. Weer verder gereden en gestopt voor een
kop koffie/thee.
Heerlijk in het zonnetje die vandaag volop scheen. Na al die regen van gisteren en eergisteren doet een mens dat goed. Toen we aankwamen in het stadje Fox Glacier voor onze overnachtingsplek
besloten we eerst nog een rondje om Lake Matheson te lopen. Dit meer wordt ook wel het spiegelmeer genoemd en is sinds de jaren 50 het meest geschilderde en gefotografeerde meer van Nieuw Zeeland.
Bij helder kun je namelijk de spiegeling van de bergen in het water zien. Je krijgt dan als het ware een dubbele afbeelding. Helaas was het wel helder maar stond er nogal wat wind, waardoor het
water rimpelig was. Maar het was wel een heel mooie wandeling.
Daarna naar ons overnachtigingsadres, alweer een heel mooie locatie. Lekker gegeten in het stadje en toen we naar huis liepen werden we geroepen. En ja hoor je raadt het al, Rob en Yvonne. Gezellig
nog wat met 4-en gedronken, 3 keer is tenslotte scheepsrecht. Zij vertrekken morgen naar het midden van het eiland terwijl wij nog verder afzakken naar het zuiden, dus nu komen we elkaar niet meer
tegen. Maar je weet maar nooit.
Morgen dus weer een reisdag, een rit van ongeveer 300 km.
Toen we vanmorgen wakker werden, regende het nog steeds volop. Lange reisdag vandaag, dus eerst maar goed ontbeten. Effe na 9 uur afscheid genomen van ons leuke chalet met prachtig uitzicht . De
weg terug naar het dorpje is 6 km en daarin zitten 66 (!) bochten. Niet allemaal even scherp maar de meeste waren alleen stapvoets te nemen, je weet immers nooit wat er van de andere kant komt.
Eenmaal op Highway 6 en aan de andere kant van de bergen werd het wat lichter in de lucht. Na weer een paar bergen te hebben doorkruist begon zelfs de zon te schijnen en liep het op naar 24 graden.
Heerlijk.
Onderweg in een klein plaatsje effe koffie gedronken.
Het eerste stuk door de bergen ging parallel langs een rivier met verschillende mooie uitkijkpunten. De rivier was de Buller rivier. Eerst was het de Upper Buller, later de Lower Buller . Bij het
plaatsje Murchison zijn we gestopt om de rivier lopende over een swingbridge van 110 meter lang, de langste van Nieuw Zeeland, over te steken. Zo gaaf!
Na zo'n 200 kilometer veranderde het landschap, we lieten de bergen achter ons en reden over een vlak terrein. Dat duurde niet lang want de volgende bergketen diende zich al aan. De eerste bergen
door en de weg liep nu parallel aan de westkust, langs de Tasmanzee. Enorme golven zagen we vanaf de weg.
Bij het plaatsje Punakaiki zijn we gestopt voor een bijzonder natuurverschijnsel, the Pancake Rocks. Door de miljoenen jaren heen zijn deze rotsen van kalkzandsteen en leisteen zo uitgesleten dat
het een stapel pannenkoeken lijkt. We hadden gelezen dat het er het mooiste was tijdens vloed. Op internet opgezocht hoe laat dat zou zijn en we kwamen mooi op tijd. Met vloed komen de golven zo
hard tegen de rotsen dat uit alle spelonken water komt.ook in de zogenaamde Blue Holes kwam het water met een enorme kracht tegen de rotsen. Prachtig om te zien.
Toen nog zo'n 100 km naar ons overnachtigingsadres voor vannacht. Weer een dag van genieten voor bij.
Oh ja, ook vandaag de Ettenaren weer gespot :)
Weet je dat we ook al tig keer door Chinezen gevraagd zijn voor "picture from me"?
Vandaag stond een boottocht langs de stranden en een wandeltocht door het Abel Tasman park op het programma. Op 1 van deze stranden kwam Abel Tasman aan land, toen hij per ongeluk in 1642 Nieuw
Zeeland ontdekte. Toen echter een deel van zijn bemanning door de Maori's was opgegeten, koos hij snel weer het hazenpad. Hij noemde het Nieuw Zeeland omdat zijn baas uit Zeeland kwam. Het strand
waar hij aan land kwam noemde hij Golden Bay. Hij had gelijk: zelfs nu de regen er met bakken uitvalt, lijkt het of de zon op de stranden schijnt. Zo mooi goudkleurig is het zand.
Nadat we aan boord waren gegaan, voeren we langs alle stranden. Op sommige stranden gingen mensen al van boord om bijvoorbeeld verder te kajakken of een andere track te lopen.
Ook liggen er voor de kust wat eilandjes. Ook daar voeren we natuurlijk langs en we zagen daar zeehonden en pinguïns op de rotsen zitten. Bijzonder om te zien. We voeren door tot aan Awaroa Bay.
Toen keerde de boot terug en gingen wij bij Medland beach van boord om terug te wandelen naar Anchorage beach. Helemaal langs de kust op door het bos. Onderweg hebben we ontzettend mooie dingen
gezien. Lagunes met helder blauwgroen water. Het zwembad van Cleopatra, de rivier over gestoken via een swingbridge en volop genoten van de mooie natuur en het gefluit van de vogels. Heerlijk onze
meegebrachte boterhammen opgegeten zittend op een rots in de stille natuur. Wat kan het leven mooi zijn. Veel foto''s gemaakt maar die zullen nooit kunnen vertellen hoe mooi het hier echt was. Een
mooie tracking van zo'n 14 kilometer bij elkaar. En geloof me, er zaten een paar stevige kuitenbijters in.
Uiteindelijk kwamen we 2 uur eerder dan nodig was om de boot te kunnen halen op de eindbestemming aan.
De boot van de een andere groep kwam er net aan en gevraagd of we daarmee mee mochten varen. Achteraf is dat een geluk geweest want we waren net weer van de boot af of het begon te stortregenen en
dat doet het nu nog steeds.
Maar wat nou het meest bijzondere aan deze dag was?
Voordat we vanochtend aan boord gingen werd ik op mijn arm getikt. Ik draai me om en kijk recht in de gezichten van Rob en Yvonne Arendsen, oud-Ettenaren tegenwoordig woonachtig in Silvolde. We
waren helemaal verbaasd. Zij ook natuurlijk. Zij zijn op rondreis in Australië en Nieuw Zeeland. Heel bijzonder om elkaar tegen te komen aan de andere kant van de wereld.
Na vanmorgen hartelijk afscheid te hebben genomen van onze lieve B&B eigenaren, weer op pad gegaan voor onze eerste dag op het Zuidereiland. Effe wennen aan andere auto, maar ook hier rijden ze
links. :) het 1e gedeelte ging al meteen door een heel mooi gebied met veel bos en bergen. Het is toch elke keer weer verrassend wat er aan de ander kant van "de bult" zit. Soms is dit een scherpe
bocht, soms is het een nieuw verrassend landschap maar het blijft ontzettend mooi. De bebossing is hier anders dan op het noordelijk eiland. Heel veel andere soorten bomen. Op het noordelijk eiland
waren het vooral groene heuvels met daarom heen bossen en hier staan op de heuvels bossen met af en toe een weiland er tussen. Waar dan ook een kudde schapen loopt. Onderweg kwamen we langs het
stadje Nelson en we besloten hier een stop te maken. Toevallig was er markt in het centrum en een markt in het buitenland is altijd leuk dus daar ook maar eens gaan kijken. Je kon er van alles
kopen, net als bij ons eigenlijk. Op de markt onze lunch gekocht, heerlijke roti wrap. Daarna nog even langs de winkels gestruind en de kathedraal bekeken. Deze is men begonnen te bouwen in 1925 en
is pas in het 1972 afgebouwd. Het is een Anglicaanse kathedraal en saai van binnen. Het enige mooie eraan waren de gebrandschilderde ramen. Voor de rest geen tirelantijnen. We konden er zelfs nog
geen kaarsje op steken. Nog even op een terras een kop koffie en thee gedronken en toen weer op pad. Thee krijg je hier overigens altijd in een kannetje. Onderweg nog even een supermarkt binnen
gegaan voor ontbijt en lunch morgen.
De supermarkten zijn hier enorm groot en goed gevuld. Je kunt het zo gek niet bedenken qua eten of ze hebben het wel. Bij de kassa staat ook bijna altijd iemand die je boodschappen in een tas doet.
Zou bij ons onbetaalbaar zijn. Na weer een heleboel 's bochten waar de advies snelheid 35 km per uur is, kwamen we aan bij ons chalet waar we de aankomende 2 nachten overnachten. Hoog in de bergen
en met een fantastisch uitzicht. Ook de vogeltjes fluiten hier volop. Morgen weer een mooie dag voor de boeg.
Wist je trouwens dat ze hier niet alleen links rijden, maar dat ook de navigatie andersom gaat? Bij ons gaat het pijltje omhoog hier gaat hij naar beneden. Ook het slot op de wc gaat andersom en de
deuren gaan andersom open.Typisch volk, die Engelsen....
Terwijl jullie, tenminste daar ga ik van uit, lekker lagen te slapen, voeren wij met een grote ferry van Wellington op het noordelijk eiland naar Picton op het Zuidelijk eiland.
Onze Toyota Corolla moesten wij inleveren en omdat we een grote barst in de voorruit hadden en we dat wilden melden, al op tijd naar Wellington gereden. Na de auto te hebben geparkeerd naar de
balie van Europcar gegaan, waar niemand bleek te zijn. Wel stond er een telefoon met een bordje erbij dat wij op een knop moesten drukken. Zo gezegd zo gedaan en we kregen iemand aan de lijn die
zei dat we de sleutels maar in de box moesten doen. Dus uiteindelijk te vroeg aan de terminal. Maar geen probleem, mooi boek bij ons dus lekker zitten lezen. Om 14.45 uur vertrok de boot en de
eerste twee uur zagen we alleen maar zee. Daarna voeren we tussen allerlei eilandjes door met hele mooie kusten, om uiteindelijk om 18.00 uur in Picton te arriveren. De koffers hadden we net als op
een vliegveld ingecheckt en deze kwamen ook via een lopende band de terminal in Picton weer binnen. Nieuwe auto opgehaald, dit keer een Mitsubishi Eclipse.
Gisteravond hadden we het er met elkaar over wat nu eindelijk het mooiste van het noordelijk eiland was. We zijn het er beiden over eens dat alles bij elkaar, de dingen die we gezien hebben, de
mooie natuur, de km's rijden zonder iemand tegen te komen en de bijzondere dingen die we gedaan hebben, het gewoon SUPER was.
Morgen op pad hier op het zuidereiland. We zijn benieuwd.
Omdat vandaag onze laatste dag op het noordelijk eiland is om wat te kunnen zien, vanmorgen bijtijds bij onze praatgrage eigenaresse van de B&B vertrokken. Helaas in de stromende regen. We zijn
naar Wellington gereden, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Auckland is bijna 10 keer zo groot, hier zetelt de regering. Omdat het nog steeds regende eerst maar naar het Te Papa museum gegaan. Wat een
geweldig mooi museum over de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland, de Maori's. Ook waren er exposities, oa over Nieuw Zeeland in de 1e wereldoorlog. Nooit geweten dat hier ook enorme strijd
is geleverd tegen oa. De Turken. Er waren loopgraven met schuttersputten nagemaakt, levensechte soldaten in hun harnas . En vele documentaires kon je bekijken. Oa over de ziekenhuisboot van het
leger die in Auckland lag.
Ook was er een expositie over immigranten. Grappig ook over een Nederlands echtpaar dat in de jaren 50 naar Christchurch vertrok en hier een nieuw leven hebben opgebouwd. Ze wonen nu in Wellington.
We wilden ook nog met de skytrain naar de hoog gelegen botanische tuinen maar door het slechte weer hebben we hier maar van af gezien.
Eind van de middag vetrokken naar Plimmerton voor onze laatste overnachting op het noordelijk eiland. Het is niet onze mooiste overnachtingsplek maar wel met een heel mooi uitzicht vanuit bed. We
kijken rechtstreeks op de zee en wat zullen we slapen vannacht op het geruis van de golven!
Morgenmiddag onze auto met barst in de voorruit inleveren en dan om 15.00 met de ferry naar het Zuidelijk eiland
